در مقدمه اعلامیه جهانی حقوق حیوانات که در سال 1978 نوشته شده، تاکید شده است که «از آنجائی که تمامی حیوانات از سیستم عصبی درد برخوردارند، باید از حقوق خاصی برخوردار باشند.»موضوع حقوق حیوانات را می‌توان در چند حوزه از جمله حیات وحش، حیوانات شهری و حیوانات پرورشی که صرفا جهت تولید گوشت، پرورش و سلاخی می‌شوند بررسی کرد. به نظر من تمامی این جنبه‌ها ارتباط مستقیم و غیر مستقیمی با یکدیگر دارند. قابل توجه است که در متون دینی نیز به این موضوع اشاره شده است، به طوریکه بزرگان ما همواره انسانها را به شفقت و مهربانی با حیوانات، ساده زیستی و کمتر خوردن گوشت توصیه کرده‌اند.

ظاهرا آقایان نه از «دستورالعمل کنترل جمعیت سگ‌های ولگرد»    ابلاغیه سال 1387 وزارت کشور سازمان همیاری شهرداری‌ها اطلاع دقیق دارند، و نه از روش‌های رایج در سایر کشورها. درضمن، باید پرسید که از کی تا حالا کشور امریکا  به الگوی ما برای رفتار با حیوانات تبدیل شده است؟

 کمترین آسیب حضور سگ در طبیعت اشغال  سطح وسیعی از زیستگاه حیات وحش در طبیعت است. سگها  به تمامی اجزای طبیعت  از جمله پوشش گیاهی ، درختان و حیات وحش خسارت میزنند.

متاسفانه همین دلایل کافی است تا کسانی که هم صاحب تریبون و هم مسئولیت اجرائی هستند  بر آتش سگ کشی و حذف فیزیکی انها بدمند.

«سمدا» از همان ابتدای ورود به این موضوع اعلام کرده بود که به هیچ عنوان در کار اجرایی دخالتی نخواهد داشت و فقط به عنوان ناظر خود را دارای جایگاه می داند، اما امروز مشخص شد نمایندگان سازمانهای مختلف دولتی و نیمه دولتی فقط به دنبال منافع سازمانهای مطبوع خود هستند و کمترین چیزی که برایشان اهمیت دارد موضوع مدیریت صحیح و رفتار صحیح با حیوانات شهری است