روزنامه جام جم / فرزاد علیزاده عضو ستاد مردمی نجات آشوراده
اگر به جزیره آشوراده سفر کرده باشید در بخش روستای سابق، به جز یک بقالی ،مسجدی خالی از نمازگزار و چند خانه ی روستائی که بازسازی شده و پذیرای گردشگرانی است که قصد شب مانی در جزیره را دارند خانه های مخروبه ی دیگری راهم میبینید که سالهاست خالی از سکنه باقی مانده اند،البته در بخش شیلات و اسکله ی مربوطه تاسیساتی وجود دارد که در آنهم بدلیل رو به انقراض بودن ماهیان خاویاری تقریبا” نیمه تعطیل است، چند کارمند باقیمانده شیلات هم هر روز باقایق به جزیره می آیند و برمیگردند.
دو دهه پیش بدلیل بالا آمدن آب و جاری شدن سیلاب ساکن روستای آشور به محله ای در بندر ترکمن مهاجرت کردند که اکنون در انجا ساکن هستند.
آموزش و پرورش هم در جزیره تاسیساتی دارد از جمله یک اردوگاه دانش آموزی و چندین سازه ی نیمه ساز در محدوده ی 22 هکتاری طرح گردشگری آشوراده که دور از ذهن نیست که با آغاز طرح در جزیره، آموزش و پرورش هم به ساخت و سازش ادامه دهد و بناهایش را تکمیل کند.
بر اساس طرح ارزیابی منتشر شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست قرار است با اجرای طرح گردشگری دور محدوده ی مستثنیات که شامل روستا، شیلات اردوگاه اموزش و پرورش و باقی بناهای شرقی جزیره میشود حصارکشی شود یعنی عملا”ارتباط گردشگران با بخشی از جزیره که هم اکنون خانه های روستائی جهت اقامت شبانه و تنها فروشگاه جزیره میباشد قطع خواهد شد.
حال آنکه یکی از توجیهات این طرح ضد محیط زیستی رسیدگی به جوامع محلی است اما می بینیم که در عمل چنین نیست.
