فرزاد علیزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به اینکه منطقه حفاظت شده کرکس در سال ۱۳۸۶ از منطقه شکار ممنوع به حفاظت شده ارتقا پیدا کرده است، اظهار کرد: در این منطقه در سه دوره پنج ساله مجوزهای متعدد برای معدن صادر شده است، معادنی که در سال ۱۳۸۶ به شرط ادامه کار به سازمان محیط زیست اجازه می‌دهند که منطقه را ارتقا دهد و این بهره‌برداری منطقه را تخریب کرده است.
صدور ۶۹ مجوز معدن در نطنز
وی با بیان اینکه منطقه حفاظت شده کرکس در سال ۱۳۸۶ از منطقه شکار ممنوع به حفاظت شده ارتقا پیدا کرده است، گفت: در این منطقه در سه دوره پنج ساله مجوزهای متعدد برای معدن صادر شده است، معادنی که در سال ۱۳۸۶ به شرط ادامه کار به سازمان محیط زیست اجازه می‌دهند که منطقه را ارتقا دهد و این بهره‌برداری‌ها منطقه را تخریب کرده است.
وی افزود: تاکنون در نطنز مجوز ۶۹ معدن صادر شده است که این مجوزها در روستاهای کمجان، اوره، شهرستان نطنز و شهر طرق‌رود است، از قنات کهن اثری باقی نمانده است و معادن از آب قنات‌ها استفاده می‌کنند. چهار معدن در کمجان فعالیت دارند و ۲۳ معدن در روستای اوره وجود دارد، پوشش گیاهی و گونه‌های جانوری متنوع در این ناحیه می‌توانست این امکان را فراهم کند که به منطقه حفاظت شده ارتقا پیدا کند.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: در دامنه‌های کرکس کوه درختچه‌های بادام تلخ و گون می‌روید، گونه‌های گیاهی و دارویی بی‌شمار در این منطقه وجود دارد، از گونه‌های جانوری این منطقه می‌توان به پلنگ، گربه پالاس، گربه وحشی، گرگ، کفتار، شغال، روباه، کل و بز، قوچ و میش، انواع جوندگان و خزندگان، انواع پرندگان بخصوص کبک، تیهو، بلدرچین، انواع چکچک و چکاوک، شاهین، عقاب طلایی، انواع سارگپه، قرقی، هما، پیغو، و بحری اشاره کرد.
وی خاطرنشان کرد: از این میان، گربه‌سانان خصوصاً پلنگ و گربه پالاس و تمام پرندگان شکاری شامل هما (کرکس‌ها) عقاب و … از سوی سازمان محیط زیست و سازمان‌های بین‌المللی به عنوان گونه‌های به شدت در معرض خطر اعلام شده‌اند.
ارتقای منطقه کرکس کوه به عنوان منطقه حفاظت شده
علیزاده تصریح کرد: مناطق شکار ممنوع، به مناطقی گفته می‌شود که برای حمایت از مناطق حفاظت شده رسمی (مناطق چهارگانه) در عرصه آب و خشکی ایجاد می‌شوند و برای یک یا چند دوره سه تا پنج ساله آگهی می‌شوند، وجود شکارگاه‌های پرسابقه، کریدورهای مهاجرت حیات‌وحش، زیستگاه‌های آبی که به طور فصلی یا دائمی یک یا چند گونه حمایت شده را تضمین می‌کنند (گونه‌های حمایت شده‌ای که در مناطق حفاظت شده تحت محافظت قرار دارند)، از جمله پارامترهایی است که یک منطقه را برای ارتقا به منطقه شکار ممنوع واجد شرایط می‌سازد.
وی ادامه داد: مناطق شکار ممنوع در صورت ترمیم جمعیت حیات‌وحش، این امکان را دارند که تا در سطح پناهگاه حیات‌وحش یا منطقه حفاظت شده ارتقا یابند، بنابراین ملاحظه می‌شود که منطقه شکار ممنوع نیز گرچه رسماً جزو مناطق چهارگانه قرار ندارد اما از حساسیت‌های اکولوژیکی بالایی برخوردار هستند، در خصوص منطقه کرکس کوه، درجه حفاظتی این منطقه سه مرتبه به عنوان شکار ممنوع تمدید شده است و با توجه به ترمیم زیستگاه (با وجود معادن) به عنوان حفاظت شده ارتقا یافته است.
معدن کاوی در خدمت محیط زیست و توسعه پایدار نیست
علیزاده گفت: در خصوص وظایف شورای عالی معادن و فلسفه وجودی این شورا در ماده ۱۷” قانون معادن” مصوب سال ۱۳۷۷، کاملاً در جهت منافع بهره‌برداری از معادن نوشته شده است و کمترین نگاه محیط زیستی با هدف توسعه پایدار در آن وجود ندارد و در آن اشاره شده است که شورای عالی معادن برای ایجاد وحدت رویه و هماهنگی در انجام تکالیف و اختیارات تعیین شده در این قانون و حفظ حقوق دولت و دارندگان پروانه فعالیت‌های معدنی و همچنین، ایجاد امنیت سرمایه‌گذاری در این بخش تشکیل می‌شود.
وی ادامه داد: همان‌طور که مشخص است، تنها حقوق دولت و دارندگان پروانه معادن لحاظ شده است و کمترین نگاهی به محیط‌زیست، حفظ آن و جوامع محلی متأثر از معادن وجود ندارد. ترکیب این شورا و اعضای آن کاملاً در جهت منافع معدن‌داران است، به طوری که از ۱۱ نفر عضو این شورا، هشت نفر به طور مستقیم در ارتباط با معدن و ذی‌نفع هستند و تنها دو نفر با نگاه محیط‌زیستی در آن عضویت دارند (سازمان جنگل‌ها و سازمان محیط‌زیست) جالب‌تر آنکه تصمیمات این شورا با حداقل چهار رأی، قطعی و لازم‌الاجراء است! و با این ترکیب اعضا، آیا توسعه‌ای که قرار است از طریق معدن‌کاوی حاصل شود، در خدمت محیط زیست و توسعه پایدار قرار می‌گیرد؟
