روزنامه جام جم/ فرزاد علیزاده فعال محیط زیست:
گفته میشود اسبهای وحشی پناهگاه حیات وحش میانکاله باقیمانده ی اسبهای اهلی روسی هستند که از زمان اشغال جزیره در سال ۱۸۳۷ میلادی توسط روس ها در جزیره باقی مانده اند.
فراوانی اسبهای ابلق(لکه های بزرگ سفید و تیره) در میان این گله ها وجود خون روسی در اسبها را قوت میبخشد چون اساسا” رنگ ابلق بومی نژاد اسبهای ایرانی نیست.
ظاهرا” اسب های از کار افتاده ی محلی نیز به این جمعیت اضافه شده که احتمالا” خون اسب های محلی نیز به این گله ها اضافه شده است.
مدل زندگی اجتماعی اسبها بگونه ایست که حتی اگر اهلی هم باشند پس از رهاسازی تمایل به زندگی وحشی و گله ای دارند ودر مورد اسبهای رهاشده ی میانکاله نیز پس از گذشت ده ها از خروج روسها از جزیره و تشکیل هسته ی اولیه بصورت کاملا” وحشی در آمده اند.
صرف نظر از نژاد اسبها موضوع مهمی که در طرح غیر کارشناسی گردشگری آشوراده کوچکترین اشاره ای به ان نشده وجود اسبهای وحشی به عنوان جزئی از اکوسیستم و حیات وحش پناهگاه حیات وحش میانکاله است.
شاید اسبهای میانکاله از نظر نژاد ارزشمند نباشند اما گذشته از ارزشهای زیبایی شناسی، حیوانات گیاهخوار مثل اسبها بخاطر اینکه قابلیت انتقال بذر گیاهان در فضولات خود در مرتع را دارند بسیار برای اکوسیستم ضروری ولازم هستند انها میتوانند بذر گیاهان را تا کیلومترها دورتر انتقال دهند و حتی فضولاتشان نیز بعنوان کود در طبیعت باقی می ماند.
مطالعات پژوهشی بر روی این پروژه با کمک جوامع محلی آگاه میتواند دستمایه یک تحقیق علمی بر رفتار شناسی اسبهای وحشی باشد ، امری که تا کنون مغفول مانده است.
