زمانی که از گیاه‌خواری به‌مثابه یک روش تغذیه‌ی سالمِ دوست‌دارِ محیط‌زیست صحبت می‌کنیم، صرفن از مصرفِ رژیمِ غذاییِ مبتنی‌بر گیاه حرف می‌زنیم؛ اما هنگامی‌که از قایل‌شدن یک حق برای حیوانات سخن می‌گوییم، از «وگانیسم» دفاع می‌کنیم که طبق آخرین تعریف انجمن وگان بریتانیا «فلسفه و روشی از زندگی‌ست که به‌دنبال حذفِ همه‌ی اَشکال استثمار و ظلم به حیوانات برای غذا، پوشاک یا هرچیز دیگری است».

در تاریخ تمدن کتاب‌های انگشت‌شماری توانسته‌اند مسیر جهان را تغییر دهند و کتاب «بهار خاموش» یکی از آن کتاب‌های تاریخ‌ساز است. مشاهده‌ی جسم بی‌جان پرندگان در یکی از شهرهای آمریکا که در اثر سم جان خود را ازدست داده بودند، سرآغازی بر نگارش این کتاب توسط «راشل کارسون» در سال ۱۹۶۲ شد. پس‌از جنگ جهانی دوم استفاده‌ی بی‌رویه از سموم شیمیایی آفت‌کش، توجه کارسون را به خود جلب کرد و او را واداشت تا مردم را از اثرات درازمدت سموم آفت‌کش آگاه سازد.

هم‌گام با افزایش جمعیت جهان، مساله‌ی تامین غذای انسان‌ها و “امنیت غذایی“ اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند. کشاورزی را می‌توان ضروری‌ترین راه برای بقای انسان دانست، اما باید توجه کرد که در عین‌حال یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های بر‌هم‌زننده‌ی تعادل بوم‌شناختی در جهان و دارای ردپای عظیم زیست‌محیطی است.

بین شکار و پروژه های پر رنگ و لعاب حفاظت از یوز آسیایی با هیولاسازی از نقش سگها در انقراض یوز ایرانی ارتباط مستقیم و تنگاتنگ وجود دارد! چرا که زیستگاه های حساس یوز ایرانی و حیات وحش در قرق شکارچیان، معادن، جاده ها، دامهای روستاییان و عشایر است و بنابراین مطرح کردن نقش سگهای بلاصاحب در انقراض یوز ایرانی بحثی انحرافی بیش نیست!

در دهه‌های اخیر با توجه به رشد روزافزون جمعیت، افزایش شهرنشینی، تبدیل فضا‌های سبز به آسمان‌خراش‌ها و آلودگی محیط زیست، استفاده از بام‌ها و دیوار‌های سبز در جهت ایجاد فضای سبز، رشد قابل توجهی داشته است.