زمانی که از گیاه‌خواری به‌مثابه یک روش تغذیه‌ی سالمِ دوست‌دارِ محیط‌زیست صحبت می‌کنیم، صرفن از مصرفِ رژیمِ غذاییِ مبتنی‌بر گیاه حرف می‌زنیم؛ اما هنگامی‌که از قایل‌شدن یک حق برای حیوانات سخن می‌گوییم، از «وگانیسم» دفاع می‌کنیم که طبق آخرین تعریف انجمن وگان بریتانیا «فلسفه و روشی از زندگی‌ست که به‌دنبال حذفِ همه‌ی اَشکال استثمار و ظلم به حیوانات برای غذا، پوشاک یا هرچیز دیگری است».
در تاریخ تمدن کتاب‌های انگشت‌شماری توانسته‌اند مسیر جهان را تغییر دهند و کتاب «بهار خاموش» یکی از آن کتاب‌های تاریخ‌ساز است. مشاهده‌ی جسم بی‌جان پرندگان در یکی از شهرهای آمریکا که در اثر سم جان خود را ازدست داده بودند، سرآغازی بر نگارش این کتاب توسط «راشل کارسون» در سال ۱۹۶۲ شد. پس‌از جنگ جهانی دوم استفاده‌ی بی‌رویه از سموم شیمیایی آفت‌کش، توجه کارسون را به خود جلب کرد و او را واداشت تا مردم را از اثرات درازمدت سموم آفت‌کش آگاه سازد.
یوزپلنگ تنها گونه از جنس و زیرخانواده Acinonyx است که روند جمعیت جهانی کاهشی را تجربه میکند. این گونه با تغییرات ژنتیکی پایین شناخته میشود. تمام جمعیتهای زیرگونه یوز آسیایی در خاورمیانه و جنوب غربی آسیا منقرض شده و ایران آخرین پناهگاه یوز آسیایی در دنیاست. زیرگونه یوز آسیایی در فهرست سرخ اتحادیه بین المللی حفاظت در زمره گونه های در آستانه انقراض قرار دارد و به دلیل کاهش شدید تنوع ژنی ناشی از کاهش شدید جمعیت ناشی از تخریب زیستگاه، جدایی جغرافیایی و افزایش درون آمیزی تعداد اندکی از آنها در طبیعت ایران باقیمانده است.
هم‌گام با افزایش جمعیت جهان، مساله‌ی تامین غذای انسان‌ها و “امنیت غذایی“ اهمیت بیش‌تری پیدا میکند. کشاورزی را می‌توان ضروری‌ترین راه برای بقای انسان دانست، اما باید توجه کرد که در عین‌حال یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های بر‌هم‌زننده‌ی تعادل بوم‌شناختی در جهان و دارای ردپای عظیم زیست‌محیطی است.
بین شکار و پروژه های پر رنگ و لعاب حفاظت از یوز آسیایی با هیولاسازی از نقش سگها در انقراض یوز ایرانی ارتباط مستقیم و تنگاتنگ وجود دارد! چرا که زیستگاه های حساس یوز ایرانی و حیات وحش در قرق شکارچیان، معادن، جاده ها، دامهای روستاییان و عشایر است و بنابراین مطرح کردن نقش سگهای بلاصاحب در انقراض یوز ایرانی بحثی انحرافی بیش نیست!
در دهه‌های اخیر با توجه به رشد روزافزون جمعیت، افزایش شهرنشینی، تبدیل فضا‌های سبز به آسمان‌خراش‌ها و آلودگی محیط زیست، استفاده از بام‌ها و دیوار‌های سبز در جهت ایجاد فضای سبز، رشد قابل توجهی داشته است.
توسعه پایدار (Sustainable Development)، محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیط زیست است. «به توسعه‌ای که نیازمندی‌های حاضر را بدون لطمه زدن به توانایی نسل‌های آتی در تامین نیازهای خود برآورده می‌سازد، توسعه پایدار گویند».
هرچند محور توسعه، انسان و نیازهای مادی و معنوی وی است، اما نباید فراموش کرد که عوامل اقتصادی– اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی سایر ارکان توسعه را تشکیل می‌دهند. محیط زیست به عنوان رکنی از ارکان توسعه پایدار نقش پشتیبانی کننده را بازی میکند. در واقع بدون اعتلاء و ارتقاء اجزاء یک سیستم نمی‌توان انتظار داشت که کل آن سیستم درست کار کند. توسعه زمانی می‌تواند پایداری خود را تضمین نماید که تمام ارکان آن در یک هماهنگی آرمانی و متناسب قرار گیرند و توسعه یک‌بعدی شاید بیشتر به سرطان شبیه باشد.
هر ۱۰ دقیقه یک نفر در دنیا جان خود را بر اثر ابتلا به هاری از دست می‌دهد. چه کسی می‌داند که قربانی بعدی در کدام کشور است؟
بنا بر آیات و احادیث و روایات متعدد آزار و کشتار بیهوده و وحشیانه‌ی حیوانات در شریعت اسلامی فعلی حرام و رفتاری به غایت غیر انسانی محسوب می‌گردد؛ شلاق زدن، بریدن گوش و دم و مثله نمودن حیوان، جنگ‌اندازی، داغ و درفش، بار اضافی نهادن بر پشت آن، به اسارت درآوردن، تشنگی و گرسنگی دادن به حیوانات، شکار لهوی، سوءاستفاده‌های نمایشی در قالب سیرک و اموری تفریحی و نظایر آن، جملگی در شریعت اسلام افعالی حرام و اعمالی قبیح و شیطانی و نابخشودنی محسوب می‌گردند.
مجله زمین برای همه ماست ، استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع و نویسنده بلامانع است
آخرین دیدگاه‌ها