فرزاد علیزاده فعال محیط زیست:
بیش از یک ماه از تشکیل کابینه ی دولت جدید و معرفی وزیران و معاونان رئیس جمهور گذشته است اما خبری از معرفی ریاست سازمان محیط زیست نیست که نیست!
هر چند در ایام انتخابات تنها نامزدی که منشور محیط زیستی ارائه داد و ادعا کرد که در خصوص محیط زیست حرفهائی برای گفتن دارد کمپین اقای رئیسی بود که البته انهم به لطف حضور سمیه رفیعی رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس در این کمپین اتفاق افتاد اما اکنون و با گذشت روزها از شروع بکار دولت جدید مشخص میشود انگار در عمل قرار است سازمان محیط زیست اخرین سنگر مدافعان طبیعت از صفحه ی روزگار حذف شود!
گرچه با مشخص شدن کابینه و معرفی وزیران مرتبط با موضوع محیط زیست مثل صمت، جهاد کشاورزی نیرو راه و شهرسازی و… تقریبا فاتحه ی محیط زیست خوانده شده است.
اما همین سازمان محیط زیست با مدیران ناکاربلد در راس کار کورسوی امیدی در دل فعالان و دلسوزان محیط زیست در جلوگیری از توسعه ی ناپایدار و تخریب عرصه های ملی روشن میکرد که با گذشت نزدیک به یک ماه و نیم و عدم معرفی شخصی آشنا و کاربلد و متخصص بعنوان جایگزین کلانتری همین امید اندک را هم با یاس تبدیل کرده است.
و با تعلل در انتخاب سکاندار این سازمان هر روز بیشتر از قبل امیدها را نا امید میکند.
مشخص نیست که ابراهیم رئیسی چرا با وجود افراد شایسته ای در فراکسیون محیط زیست، بدنه ی سازمان (برخی مدیران استانی و کارشناسان) و دانشگاهیان متخصص هنوز تصمیمی برای این سازمان مهم و تاثیرگذار نگرفته است.
هرچند که اگر رستم دستان هم با کسب اجازه از فردوسی بزرگ برخیزد و سکاندار سازمان محیط زست شود با وجود چنین مدیرانی در جهاد کشاورزی صمت و نیرو کار زیادی از پیش نخواهد برد
وزرائی که نه تنها سابقه ی روشنی در خصو.ص صیانت و پاسداری از محیط زیست نداشته اند بلکه همواره سدی در راه تحقق یافتن اهداف محیط زیستی بوده اند.
وزیر کنونی جهاد کشاورزی پیشتر بعنوان رئیس کمیسیون کشاورزی درمجلس شورای اسلامی علی رغم تلاشهای فراکسیون محیط زیست مجلس، حداقل در عدم به نتیجه رسیدن سه طرح محیط زیستی (ممنوعیت 5 ساله شکار،ممانعت از حیوان ازاری و فعالیت های معدنی در منطقه حفاظت شده کرکس) نقش مستقیم و تاثیرگذار داشته است.
وزیر نیرو که متهم سد سازی و صدور انواع و اقسام مجوزهای برداشت معادن در مدیریت های قبلی است ودیگر وزرای پیشنهادی مرتبط با محیط زیست نیز پیشینه ی روشنی در این خصوص ندارند.
هر روز که میگذرد گزینه های جدیدی بعنوان کاندیدای ریاست سازمان معرفی میشوند چند روزی نقل محافل محیط زیستی هستند و بعد به فراموشی سپرده میشوند از مدیرانی با سابقه ی درخشان در امر تخریب محیط زیست تا نظامیان و غیر متخصصانی که هیچ پیشینه ای در امر محیط زیست نداشته اند.
مشخص نیست در اتاق فکر دولت چه میگذرد که با وجود افرادی شایسته برای ریاست این سازمان ، محیط زیست کشور همچنان یتیم و بی کس کم رمق و خسته روزگارش را در نا امیدی سپری میکند.