فرزاد علیزاده، دبیر اجرایی ستاد مردمی دفاع از حقوق حیوانات واگذاری قرق‌های اختصاصی را به بخش خصوصی نادرست دانسته و به «رسالت» می‌گوید: «ما در قرق‌های اختصاصی شکار، نمی‌دانیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است و اخبار و اطلاعاتی که بیرون می‌آید درباره مجوزهایی است که در مناطق چهارگانه صادرشده و اینکه برخی مؤسسات، شکارچی وارد کشور کرده و ادعا می‌کنند، بابت هر قوچ، 6 هزار دلار دریافت می‌کنند و این پول وارد صندوق ملی محیط‌زیست میشود، حرف غلطی است. چراکه درآمد حاصل از شکار فروشی میان قرقداران و برگزارکنندگان تورهای شکار تقسیم میشود و چیزی نصیب صندوق ملی محیط‌زیست و جوامع بومی نمی‌شود.»
وی در ادامه با اشاره به اینکه سال گذشته، کل درآمد سازمان محیط‌زیست از صدور مجوزها، یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان بوده، عنوان میکند: «این رقم بسیار ناچیز و خنده‌دار است، آن‌هم برای سازمان عریض و طویلی که رئیس اش، معاون رئیس‌جمهور بوده، اما در حال حاضر که قیمت دلار در بازار آزاد نجومی شده این‌ها لفظ 20 هزار دلار را به کار می‌برند، انگار که این رقم بسیار بزرگ است، ضمن اینکه بخش عمده‌ای از این پول را شرکت‌های واردکننده شکارچی دریافت می‌کنند و نامش را گذاشته‌اند، قرق‌های مشارکتی، به‌عنوان‌مثال در قرق منصورآباد رفسنجان، کاری که این‌ها انجام داده‌اند دستی کردن حیات‌وحش است که حصاری دورش نیست و معمولاهم در مجاورت مناطق حفاظت‌شده است و یا به فاصله 5 تا 10 کیلومتر قرار دارد، این‌ها با تولید علوفه مصنوعی و ایجاد آبشخورهای مصنوعی، حیات‌وحش را به قرق می‌کشانند و بعد هم آماری ارائه می‌دهند که تعداد گونه‌های جانور‌یمان زیاد شده تا بابت آن مجوز شکار دریافت کنند و مدعی هم شده‌اند از شکار فروشی کسب درآمد می‌کنند.
الگوی آنها، کشورهای خارجی و «آی. یو. سی. ان» هستند، درحالی‌که سال‌هاست اروپایی‌ها چیزی به نام حیات‌وحش ندارند و جنگل‌هایشان هم دست کاشت است. «آی. یو. سی. ان» هم می‌گوید باید یکسری المان‌ها در سرزمینتان وجود داشته باشد نه مثل کشور ما که 90 درصد تالاب‌هایمان خشک‌شده و در زیستگاه پلنگمان دارای جاده سه بانده هستیم و در زیستگاه یوزپلنگ مجوز معدن صادر می‌کنیم. هم‌اکنون شمال و جنوب کشورمان قتلگاه پرندگان مهاجر است
ما چه چیزمان شبیه اروپا و آمریکاست که مدافعان شکار برای ما نسخه کشتار حیات‌وحش می‌پیچند؟ این تحریف واقعیت است. ما وقتی در مورد یک بخش ماجرا صحبت می‌کنیم و مابقی‌اش را نمی‌گوییم یعنی واقعیت را تحریف می‌کنیم و شکارچی‌ها و مدافعانشان این کار را انجام می‌دهند. درصورتی‌که گونه‌های جانوری در کشور ما، در آستانه انقراض‌هستند.
بیماری طاعون نشخوارکنندگانمان همین مدتی قبل در مناطق ما رخ‌داده که آن‌هم به دلیل حضور دام است، یعنی سازمان جلوی این‌ها را نمی‌گیرد و دام به مناطق چهارگانه رفته و این بیماری را به حیات‌وحش انتقال داده است و در همین بازه زمانی و با تلفات سنگین چهارپایان نشخوارکننده، بازهم سازمان مجوز شکار صادر میکند.»
این فعال حیات‌وحش در خصوص فعالیت مؤسسات واردکننده شکارچی خارجی، به مؤسسه میراث پارسیان اشاره‌کرده و می‌گوید: «این مؤسسه به حیات‌وحش خیانت کرد و تحت عنوان پروژه‌های یوز و یوزپلنگ آسیایی اقدام نمود و برخی سلبریتی ها نیز برای این‌ها پول جمع‌آوری و از سازمان‌های بین‌المللی هم کمک‌های مالی دریافت کردند و خروجی اقداماتشان مشخص نشد.
ما هنوز نمی‌دانیم چند قلاده یوزپلنگ داریم اما درمجموع تئوریسین‌های این مؤسسه منحل شده، طراح قرق‌های حفاظتی و اختصاصی بودند و ما در حال حاضر بالغ‌بر 5 قرق اختصاصی داریم و نمی‌دانیم چه اتفاقی در این قرق‌ها می‌افتد و حتی بر اساس شنیده‌ها، گونه شکارچی‌های ما(مانند پلنگ و گرگ و…) در این قرق‌ها شکار می‌شوند. چون برای صاحب قرق، شکارچی‌های دیگر رقیب محسوب می‌شوند و به همین دلیل، گونه‌هایی که شکارچی‌های ما می‌توانند شکار کنند را از طبیعت حذف می‌کنند، حتی مؤسسات و مجموعه‌های دیگری هم هستند که به خارجی‌ها مجوز شکار می‌دهند و درواقع توریست شکار وارد می‌کنند و این مسئله، مثل هر مسئله دیگری در سازمان محیط‌زیست غیر شفاف است.»
به گفته وی، سال گذشته طی جلسات متعدد بایگان حفاظت، به‌رغم صدور یکسری مجوز برای شکار خارجی‌ها، موافقت رئیس سازمان محیط‌زیست اخذ شد تا مجوزی به خارجی‌ها برای شکار داده نشود اما امسال مشخص نیست چه اتفاقی در حال رخ دادن است و در این زمینه، نیازمند شفاف‌سازی هستیم.
