گفتگو با دکتر کاترین پولاک سرپرست مدیریت جمعیت حیوانات شهری سازمان بین‌الملی فورپاز
آنچه از دیرباز در ایران انجام می‌شد و اکنون نیز ادامه دارد صرفا کشتار گسترده‌ی سگ‌ها توسط پیمانکاران شهرداری‌ها بوده است. در حالی که سازمان بهداشت جهانی (WHO) از سال 1990 در دستورالعمل‌هایی به کشورها توصیه کرده است که به جای کشتار از روش‌های جایگزین مانند آموزش عمومی، واکسیناسیون، ثبت و شماره‌گذاری و عقیم‌سازی استفاده کنند.[1] سازمان جهانی بهداشت حیوانات(OIE) نیز ضمن منع کشتار بی‌رحمانه تاکید کرده است که حتی اوتانازی نباید به عنوان روش اصلی کنترل جمعیت بکار رود و اگر در شرایطی لازم شد باید حتما به شکل انسانی و مورد تایید این سازمان انجام شود، و فهرست بلندی از روش‌های غیر مجاز عنوان کرده است که متاسفانه بسیاری از آن روش‌ها در ایران رواج دارد
بی تکلیفی جایگاه سگ در حقوق حیوانات و اخلاق محیط زیستی : درآمد و معضلات
برخی از کارشناسان و فعالان حیات‌وحش (حفاظت‌گراها) (Protection-Oriented) که فقط ارزش اکولوژیکی یک گونه برایشان اهمیت دارد، در مقابل جان سگ و یک حیوان دیگر، جان سگ را دارای کمترین ارزش و اهمیت می‌دانند و تنها به ارزش اکولوژیکی و تعداد جمعیت یک گونه جانوری اهمیت می‌دهند.
کلاف سردرگم مدیریت سگ‌های رها
جمع آوری و رها سازی سگ‌ها در هر نقطه به جز مکان قبلی، موجب برهم خوردن تعادل اکولوژیکی منطقه و در نتیجه، بیشتر شدن مشکل می‌گردد. حتی توصیه می‌شود هنگام جمع آوری جهت عقیم سازی و سپس رهاسازی در مکان قبلی نیز کار مرحله به مرحله و با شناسایی سگ‌های قدرتمند گروه انجام گیرد.